So happy in Humpi

Namaste lieve mensen,

Als ik waker word in de trein richting het zuiden kijk ik gelijk uit het raam. Ik kan mijn ogen niet geloven... ben ik nog steeds in India? Wat een totaal andere wereld! De rijstvelden hebben de mooiste kleur groen die ik ooit gezien heb. De plamtrees, de met jungle overwoekerde bomen en de bananenbladeren wijzen erop dat we steeds tropischer gaan. De dorpjes zijn pitoresque en de architectuur van de indrukwekkende gebouwen laten zien dat dit ooit een portugese kolonie was. Ik haast me naar het tussenstuk en ga in de deuropening zitten, mijn favo plekje in de trein. Het is fantastisch om de waanzinnig mooie omgeving langs je heen te zien trekken en de wind door je haren te voelen terwijl je naar je muziek luistert.

In Goa stap ik uit, nog niet wetend dat ik uren te doden heb voor mijn bus richting Humpi vertrekt. Op het station zie ik een aparte gori staan. Met haar haren verwilderd op haar hoofd gebonden lijkt ze wel een trible woman. Temidden van een grote weekendtas, een gitaarkoffer en een koffer op wieltjes(waar je normaal gesproken alleen tuttige 'backpackers' mee ziet lopen) staat ze verwikkeld in een verhitte discusie met de taxidriver. Ik bekijk de scene met leedvermaak. Maar wacht eens even... ik heb haar eerder gezien... even denken... ja! In Darmshala! Net 2 uurtjes voor ik naar Srinagal vertrok! Dit 'hippie achtige' meisje is niet helemaal mijn type, maar ik kan op zijn minste even 'hoi' gaan zeggen. Ze reageert enthousiast en nadat we onze bustijden hebben gecheckt stelt ze voor om samen te gaan lunchen. De hoofdstad van Goa doet sfeervol aan door de Portugese architectuur, maar ik voel geen moment de verleiding om te blijven... het regent dat het giet, bij navraag al 8 dagen in a row. We ploffen neer in een gezellig restaurant, eten delicious food en kletsen aan een stuk door. Hoe verkeerd kan je eerste indruk zijn? Er is een enorme klick. Liah is een intelligente, spontane en spirituele meid met een geweldig gevoel voor humor. Deze dame weet wat ze wil en ik ben dan ook blij dat ik een paar uur de tijd heb haar over te halen met mij mee te gaan naar Humpi.

In de bus ontmoeten we ook Darren, een Engelsman, en samen reizen we het laatste stuk naar onze eindbestemming. Ondanks het feit dat ik al 68 uur onderweg ben voel ik me helemaal niet moe. Ik ben klaarwakker.. gewekt door de schoonheid van het zuiden waar we nu met een riksja doorheen rijden. We passeren de mooiste-kleur-groen-rijstvelden, omgeven door palmbomen en bananenbladeren en rijden door schattige dorpjes waar iedereen net de dag start met de ochtendrituelen. En dan zien we de tempelruines van Humpi... we kijken elkaar verrukt aan en lezen het zelfde in elkaars ogen... this is a magical place. Helemaal in de hoek van het schattige stadje begint een prachtige jungletuin waarin geweldige basic palmbladeren hutjes zijn neergezet, naast de rivier met uitzicht op de gigantische bergen, opgebouwd uit rostblokken en stenen die daar op mysterieuze wijze terecht zijn gekomen. We zijn overgelukkig met ons huisje en dopen het gelijk met de naam: 'de happy Humpi hut'. Helemaal enthousiast worden we als we bemerken dat we beiden beginnen met het ophangen van doeken en sjaals.. ik heb iemand gevonden die ook decoreert! Ons hutje is super gezellig geworden.. een echt thuis. Als we geinstaleerd zijn besluiten we gelijk op ontdeking uit te gaan en huren een fiets om zo de mystieke omgeving te gaan verkennen. We fietsen langs de ruines, door piepkleine dorpjes met huttige hutjes en wanen ons in het Flinstone tijdperk in jungle setting. De mensen hier zijn ronduit geweldig, overweldigend vriendelijk. Grote smiles verschijnen zodra we in zicht komen, we worden vrolijk begroet en er wordt enthousiast gezwaaid. We fietsen naar de monkey temple en klauteren helemaal naar het topje van de berg om de 'mandier' te bewonderen en de aapjes met banaantjes te verwennen. In de tempel zit een groepje 'Sadhu's' te praten. We voegen ons bij de holy men en ik grijp de kans om alles te vragen wat ik altijd al wilde weten over Hindoeisme en het leven van een Baba. Ik krijg de pijp aangeboden. Smoken met de baba's is een unieke spirituele ervaring. Ik heb daarna wel 10 minuten scheel gekeken... We blijven urenlang, filosoferend met de baba's, banaantjes voerend aan de apen en de enorme monsoonbui afwachtend. Als het plensen iets minder heftig wordt stappen we weer op en fietsen we zingend door de regen terug naar onze 'Happy Humpi Hut'

Op de wijs van 'So happy together'...

Imagine me and you, I do, together in the Humpi hut, that never shuts, the only place to be is here and nowhere near, so happy in Humpi!
Heav'nly holy ha-hapy Humpi hut, that's where you feel free. When you need some time to relax, come and stay with me!

Uitgehongerd gaan we op zoek naar Darren, die we aantreffen op het gezellige dakterras van zijn guesthouse. Ik word gelijk door een Nederlands stel als 'Dutchie' herkent en al gauw vormen we een gezellige groep die zich elke dag met nieuwkomers uitbreid. Vele verhalen worden verteld, er wordt lol gemaakt en ademloos geluisterd als Liah ons trakteert op een concert met de gitaar en haar prachtige stem. We beklimmen een berg en genieten van het schitterende uitzicht op de bergen en ruines. We huren moterbikes waarop we door de omgeving toeren, stoppen overal waar we willen en bezoeken zo kleine dorpjes, fascinerende tempels en de mystieke, oude ruines. We genieten van stunning sunsets, kuieren door het stadje, maken een praatje met de aardige bewoners en zitten 's avonds gezellig bij elkaar. De dagen vullen zich met wonderlijke ervaringen, onze zintuigen werken op volle toeren. Als Liah en ik 's avonds in ons hutje liggen, met de rivier als achtergrondmuziekje, gaan we al onze sensen af en vertellen elkaar wat het mooiste is dat we zagen die dag, wat de heerlijkste geur was, wat het lekkerste smaakte, het mooiste geluid dat we hoorden en wat het fijnste gevoel was. We sluiten af met wat ons het meest happy maakte en waar we het hartst om hebben moeten lachen. Het is een 'spelletje' dat ik vaak doe voor ik ga slapen, ook in Nederland. Maar zo samen met Liah, in ons knusse hutje verlicht met kaarsen, hier in het mooie India, is het wel super speciaal.

In de maintempel woont Laksmi, de tempelolifant. Elke ochtend krijgt ze een uitgebreide wasbeurt in de rivier. Voor dag en dauw wandel ik naar de tempel, vastberaden haar mahout over te halen mij te laten helpen. Ik ben gelijk verkocht... en niet alleen bij het zien van Laksmi. Nergens heb ik een mahout gezien die zo lief is voor zijn olifant. Ik vertel hem dat ik mahout geweest ben in Thailand en dat ik hem graag zou willen helpen bij het wassen. Hij loopt niet direct over van enthousiasme, maar als ik Laksmi achter haar oren krabbel (een favoriet plekje) en de mahout vraag of hij ook voor haar zingt, verschijnt er een grote glimlach op zijn gezicht, gevolgd door een instemmende headwobble. Als ik er dan ook nog in Hindi aan toe voeg dat ik gek ben op olifanten, weet ik dat ik hem voor me gewonnen heb. Samen lopen we naar de rivier waar de mahout Laksmi het water in begeleid en mij een borstel overhandigt... schrobben maar! 'You wash very good', complimenteert hij, maar de grootste beloning volgt nog. 'You want to ride her back to temple?' Dit hoef je mij natuurlijk geen twee keer te vragen en stralend klim ik via haar poot haar rug op. Laksmi wordt nooit gebruikt voor het rondrijden van toeristen, dus ik geniet extra van deze bijzondere rit!

Het Nederlandse stel, Ellen en Mark, verblijven in een soort van home-stay, dat gevestigd is in een smal straatje waar de hele familie woont. Elke ochtend zijn alle bewoners druk in de weer met het schoonvegen van hun stoepje. Goedbedoeld begint Mark de volgende dag iets te enthousiast met de van hun..per ongeluk gebruikt hij veel te veel water. Wanneer de bewoners hun huisjes uitkomen kijken ze verbaasd van het natte straatje naar de lucht... hier begrijpen ze werkelijk niks van. Het kwartje moet even later toch gevallen zijn, want vanaf die dag is hun stoepje 's ochtends al keurig schoongemaakt, voordat ze er weer zo'n smeerboel van kunnen maken.

Als we aan het ontbijt zitten horen we in de verte het geluid van drums en trommels. Natuurlijk gaan we op onderzoek uit en stuiten op een waanzinnig en kleurrijk festival. Een groepje mannen slaat een swingende beat waarop een paar jonge kerels zich helemaal uitleven in een uitbundige dans. Van hun met poeder gekleurde gezichten valt een intense emotie te lezen. Daarachter lopen de vrouwen in prachtig gekleurde sari's met geurende bloemen in hun gitzwarte, glanzende haren. Ze dragen schalen vol offers voor de monkey god. Jongetjes dragen grote zilveren kannen op hun hoofd en kindertjes in mooie kleertjes lopen naast hun moeders of worden gedragen op de arm. Er is zoveel te zien, we komen ogen tekort... wat een feest! We volgen de stoet en het duurt niet lang of we worden helemaal opgenomen in het feestgedruis. We krijgen felgekleurde poeder op onze toeten gesmeerd en kinderen trekken ons opgewonden mee de optocht in. We eindigen bij de tempel waar de offers vol eerbied voor de monkey god worden neergezet.

Natuurlijk moet er nog wel even iets raars voorvallen. Het blijft tenslotte wel India. Terwijl we door de maintempel slenteren wordt Liah aangesproken door een Indier met de vraag of ze aan Yoga doet. 'Yes, why?' wil Liah uiteraard weten. 'I want you to be my teacher!' luidt het antwoord. 'Eh.. look dude, you're from the yoga country.. there are at least 20 places around here dat we can recommand to you!' 'No, I only want you... you are big body and you have verrrry verrrry strong breast!' Met andere woorden.. ik wil jou graag in allerlei standjes zien terwijl ik naar je borsten kijk. Nice.