Keten in de cave op Kangaroo Island

Lieve mensen,

Helemaal vergeten te vermelden in het vorige stukje...
Als u tijdens het lezen even achter uw computer kan gaan staan en een keihard applaus geeft.. Corina heeft namelijk een staande ovatie verdiend voor het overwinnen van haar hoogtevrees. Ondanks deze fobie is zij toch maar mooi van een 5 meter hoge rots het water ingesprongen, gecoacht door Marlies (die inmiddels weet wat er door je lijf gaat als je moet, maar eigenlijk niet durft, te springen.

De wildlife was erg indrukwekkend en meestal een welkome verassing. De grote uitzondering is het moment dat Marlies denkt..'wat voel ik toch in mijn broek...?'... en er een (levende) tor uit tevoorschijn komt. We eten kamelen-worstjes, emoe-burgers en kangaroe-steaks, maar hoeven bij de tor geen moment te twijfelen.. die mag weer terug de woestijn in. Wel hebben we ieder mininmaal 5 vliegen op.. een ware plaag hier in midden Australie

De foto's worden er zo snel mogelijk opgezet. Het internet is hier zo schrikbarend duur dat het voor een arme backpacker niet te betalen is. Nog even geduld dus!

Na ons Uncle-Lumpy-trauma gaan we ons geluk beproeven op de volgende tour.. Kangaroo Island.

Meneer Kampen (leraar Nederlands).. vraagje.. die overtreffende trap van mooi heeft Marlies in Nieuw Zeeland helemaal begrepen... maar bestaat er ook een overtreffende trap van mutsig? Wij dachten zelf iets in de trant van mutsig-mutsiger-mutsigst. De ongelooflijke muts van de travelagency, (ja inderdaad, die muts die ons de verkeerde vliegtijd had doorgegeven), vonden wij bij het boeken al mutsig. Bij het missen van onze vlucht dachten we: 'kan het nog mutsiger?' Maar bij de ontdekking dat we bij de verkeerde Kangaroo Island tour waren ingeboekt heeft ze het stadium 'mutsigst' toch absoluut bereikt. Dankzij onze oplettendheid komen we er nog net op tijd achter dat we niet drie, maar twee dagen op het eiland gaan verblijven en besluiten we een boycot actie te gaan voeren tegen Travel Bugs.

De overtocht naar het eiland is voor Corina geen pretje.. laten we zeggen dat de kotszakjes nog net niet nodig zijn. Voordeel hiervan is dat Corina wel een stuk rustiger is, hoewel dit stilte voor de storm blijkt.. daarna moet alles ingehaald worden en steekt de baldadigheid de kop op. Marlies kan niet achterblijven en doet gezellig mee. Goed. De groep weet gelijk wie de gangmakers zijn...

Tot onze grote schrik wordt de 'G'day g'day' song weer eens opgezet in de bus. Gelukkig blijkt onze tourguide alleen qua muzieksmaak met Uncle Lumpy overeen te komen en opgelucht zingen wij uit volle borst mee.. tja, we kunnen de tekst inmiddels wel dromen.

Corina 'vergeet' bij het voorstellen helemaal haar leeftijd te vertellen. Gelukkig is Marlies erbij om haar daar aan te helpen herinneren.

Marlies krijgt op de vroege morgen een hap Chinees voor haar kiezen, veroorzaakt door de Aziaat die op de stoel voor haar zit te knikkebollen. Lekker.

Rond het middaguur doen we een stop bij the bottle shop om alcohol in te slaan voor de avond. Maar ach, wie zegt er dat we tot de avond moeten wachten? En dus zitten we om 2 uur al lekker aan het bier. Pap... heb je ons al ingeschreven voor dat afkickprogramma? Misschien moet je nog even wat extra weken erbij boeken.

Om de sfeer er in te houden (die er bij ons, mede mogelijk genaakt door het bier, al goed in zit) mogen we quizen voor een snoepje. Blijkbaar zijn er bij ons wat hersencellen verloren gegaan bij het nuttigen van al die alcoholische versnaperingen en moet het niveau verlaagt worden. We verdienen uiteindelijk onze lekkernij met het antwoord op de vraag: 'Hoe heet het eiland waar we nu opzitten?'

Marlies slaapt weer eens in een swag. Als enige die-hard, want de rest vindt het te koud (de mietjes!). In je eentje in het pikkendonker in the middle of nowhere buitenslapen... we verzekeren je dat al je zintuigen op scherp staan. Wat hoor ik daar? Zie ik daar wat? En belangrijker... wat voel ik daar? Er kruipt toch niks mijn swag in? But nothing beats luisteren naar je lievelingsmuziek met blik op de heldere milkyway terwijl ontelbare shooting stars voor je ogen naar beneden schieten.

De zeeuwleeuwen die we gaan bekijken is een absolute highlight. Heel bijzonder dat we zo dichtbij mogen genieten van deze mooie dieren. Met plezier zien we ze luieren in de zon, duiken nemen in de zee, surfen op de golven, achter de meeuwen aanjagen, 'kusjes' geven en met elkaar spelen. Marlies gaat zo op in het geheel dat Corina haar steeds niet kan vinden... tja, je kunt ook teveel weg hebben van een zeehond!

Ook zien we tijdens de wandeling Koala's. Iets waar Marlies erg naar uit heeft gekeken, aangezien ze die op haar vorige trip down under niet heeft gezien. Gevolg is dat de bus bijna zonder haar vetrekt, omdat ze te druk is met foto's maken.
Van kangaroe's op Kangaroo Island hebben we geen foto's. Dit is de schuld van Corina die vindt dat Marlies al genoeg Kangaroe's heeft gezien en dus de bus niet uit mag. Marlies wist niet dat ze onder ouderlijk toezicht was gesteld...

Er staat ook een cave wandeling op het program. Marlies heeft inmiddels zoveel grotten bezocht en ook Corina kan het niet echt boeien en dus besluit Marlies het geheel wat op te leuken. De tourguide vertelt een spannend verhaal bij kaarslicht en blaast het kaarsje uit om te laten zien hoe donker het wordt. Marlies kan deze gelegenheid natuurlijk niet voorbij laten gaan en geeft een keiharde schreeuw waardoor iedereen, inclusief de tourguide, zich de pleures schrikt. Corina krijgt een lachstuip, waar Marlies handig gebruik van maakt door Corina de schuld te geven... die kan immers geen woord meer uitbrengen.

Op de terugweg is de overtocht naar het vaste land voor beiden geen pretje. Corina maakt dankbaar gebruik van het kotstzakje en Marlies kan het nog net in houden. De overtreffende trap van misselijk hebben we nu ook ervaren!