Through the desert
Door: Marlies & Corina
Blijf op de hoogte en volg marlies
04 Juni 2007 | Australië, Alice Springs
Lieve mensen,
Foto's van onderstaand avontuur worden geplaatst zodra er een computer is gevonden die disc's accepteerd in plaats van op eet..
Het scheelt niet veel of we hadden deze vlucht ook gemist. Van domestic hollen we naar international.. verkeerde terminal.. en van de incheckbali weer terug naar de maloot die vergeten is een stickertje op onze paspoorten te plakken. Vervolgens wordt het racen naar de gate, Corina overladen met alle tassen, om nog op tijd te kunnen boarden.
Can you picture this..?
Opgelucht stappen we het klamme, tropische klimaat van Darwin. Het heeft heel wat tijd, geld, drank, irritaties en lachbuien gekost, maar nu zijn we er dan toch eindelijk.
We hebben 1 vrije dag voor onze adenture tour begint, die we benutten met het verkennen van Darwin en het inkopen van 'desert-benodigheden' voor onze tocht dwars door de woestijn. Corina heeft weer een nieuwe hoed nodig, aangezien ze haar vorige in de shuttle heeft laten liggen. Nee.. dit is geen schrijffout en nee.. u hoeft ook niet aan u leesvaardigheden te gaan twijfelen.. niet Marlies, maar Corina is iets kwijtgeraakt.
'S middags gaan we op zoek naar het strand, dat er niet is of onvindbaar lijkt, waardoor we genoodzaakt zijn in bikini in het park te gaan liggen. Niet slim, blijkt als we belaagd worden door zwervers en aan lager wal geraakte aboriganals. Twee Ozzie's komen ons 'redden'. "Need any help lady's?". Yeah right.. good excuse!
'S avonds worden we getrakteerd op een onverwacht concert waar we, tussen de locals, onder het genot van een wijntje van genieten. Cheers! We're happy!
We stoppen wel op tijd met drinken, aangezien een drankje doen en vroeg op staan bij ons niet helemaal samen blijken te gaan.
Met een stoere adventure wagen crossen we dwars door het ruige en imposante Kakadu, over hobbelige zandwegen en door laagstaande beekjes op weg naar indrukwekkende watervallen en koele natural swimmingpools om onze verhitte lijfen te verfrissen.
We maken prachtige, soms vermoeiende wandelingen in de brandend hete zon. Marlies draait daar haar arm... eh.. hand niet voor om. Die gaat gewoon op haar slippers. Nou ja, eerlijk toegegeven, er was wel gezegd dat het een pittige wandeling zou worden met veel klim en klauter werk, maar toen lag Marlies te slapen... De slipper begeeft het halverwege en dankzij het reserve paar van Corina hoeft Marlies de tocht niet blootvoets te vervolgen.
We maken een schitterende boottocht waarbij we de enorme croc's te zien krijgen, een zeearend die zich tegoed doet aan een lekker visje en een fantastische zonsondergang.
'S avonds wordt er samen een maaltijd gekookt, gezellig rond het kampvuur gezeten en drinkinggames gespeeld (die, heel verassend, allemaal van Marlies afkomen), alvorens wij ons tentje induiken. Een aantal nachten slapen wij in swag, een matras met canvasdekking, waardoor je heerlijk met je hoofd in de buitenlucht slaapt. Een geweldige ervaring... midden in de woestijn, zonder licht, zie je duizende sterretjes en de verlichte melkweg. Marlies kan er geen genoeg van krijgen, Corina vindt het na twee keer wel welletjes vanwege de kou. Marlies meent dat dit onzin is. Maar Corina is dan weer van mening dat Marlies veel meer vet heeft dan zij. Van je vriendinnen moet je het hebben...Thanks!
Pap.. mocht het treehouse nou niet op tijd klaar zijn.. dan slaap ik wel even in een swag!
We zien ontzettend veel wildlife onderweg, waarvoor de bus soms acuut in de remmen gaat en een plotselinge omzwaai maakt. Van wilde camels, reuzachtige eagels, emoe's, kangaroe's tot de thorny devil.. awesome!
Marlies is at teleurgetseld in de kangaroe's.. we hebben tot nu toe alleen maar dode gespot.
De tourguide en groep wisselt steeds na een aantal dagen, maar met de vaste groep hebben wij het enorm getroffen. Met allerlei verschillende nationaliteiten hebben we de grootste lol. Corina blijkt erg populair bij Spanjaarden, Marlies heeft het even lekker rustig.. geen projectjes.
Strings en b.h's verdwijnen na een zwempartij nog wel eens in de voedseltas, met het gevaar dat die er dan op onverwachte en vooral ongeschikte momenten uitvallen. "Marlies... eh.. die string bij het kampvuur.. is die van jou?". Eh... ja, daar ging weer eens m'n string!
Marlies heeft nogal wat moeite in het donker de juiste tent/swag te vinden en het scheelt steeds niet veel of ze kruipt in de verkeerde.. gezellig!
In Alice Springs hebben we twee dagen vrij. Hier zijn we hard aan toe (ja mensen, dat kan dus inderdaad ook als je geen baan hebt ;) Na het vele zien, de lange wandelingen in de hitte en de eindeloze afstanden die we per bus afleggen, zijn we een beetje tourtired.
Na elke dag op onmogelijke tijden je tent uit is het ook wel eens lekker om niet op 'stupid-o'clock' je bed uit te komen.
Marlies brengt een 8 urige werkdag door in het internetcafe om eindelijkfoto's te plaatsen, nieuwe berichten te schrijven en alle mail te beantwoorden, terwijl Corina zich uitstekend vermaakt met de groep down town.
Wel staat er nog een gezamelijk activiteit voor ons tweeen op het program. We bezoeken het ziekenhuis om eens te gaan kijken hoe het met Marlies haar eleboog gaat. Marlies heeft het formulier nog niet ingevuld of we zijn al aan de beurt en hebben binnen drie uur twee x de arts, 2 x de specialist en het scan aparaat gezien.
Ze maken echter een grote fout. Ze laten ons wachten in de onderzoekskamer met allemaal leuk apperatuur. Marlies haar elleboog mag dan misschien naar zijn grootje zijn.. met onze oren is niks mis, dat hebben we even gecontroleerd. Corina haar bloeddruk blijkt prima in orde, al moet ze wel bijna kosten omdat we haar hoofd hebben afgebonden voor een injectie. Marlies haar hartslag is wat aan de hoge kant, maar dat wordt voornamelijk veroorzaakt doordat de dokter ieder moment terug kan komen, terwijl zij nog met een stetoscoop in haar oren staat. Gelukkig gebeurt dit pas als Corina languit in het ziekenhuisbed ligt.. 'Hai!' De dokter kijkt Corina wat bevreemd aan terwijl Marlies snel het fototoestel in haar tas opbergt.
De uitslag is even schrikken, veroorzaakt door het Indiase accent van de arts. Marlies verstaat dat het terrible gesteld is met haar elleboog, in plaats van stable... geen operatie dus...pfoei!
De arts legt nog even wat oefeningen uit, maar transformeert op slag in een travelagent als Marlies wat over India vraagt. Wij keutelen nog een tijdje door en wanen ons in een reisbureau in plaats van een ziekenhuis.
De rek- en strek oefeningen worden uiterst serieus genomen door de rest van de groep. Het wijntje wordt steeds verder weg gezet...
Vanaf Alice vervolgend we onze weg richting Adalaide.
De wandeling door Kings Canyon is voor Marlies een feest der herkenning en voor Corina onbeschrijflijk impressing.
De volgende dag moeten we weer op een onmogelijk tijdstip uit om de sunrise over Ayers rock te bewonderen. Rillend van de kou staan we in alle vroegte te wachten op het miracle dat helaas uitblijft. Het enige spectaculaire dat gebeurt is dat onze vingers blauw worden.
We bezoeken die dag de olga's, het informatiecentrum waar we de aboriganal cultuur opsnuiven en lopen om Ayers rock heen. Ongelooflijk, de steen lijkt vanaf een afstandje al imposant, maar van dichtbij voelen wij ons twee miertjes als we de 10 kilometer rondom de rock afleggen terwijl we de 'dreamtime' plekken en eeuwenoude rotstekeningen bewonderen.
We genieten nog altijd met volle teugen, al brengt de laatste guide wat deukjes in ons geluk.. wat een eikel!
De hells angel look-a-like luisterd naar de naam Uncle Lumpy en beweerd voor de komende dagen zowel onze vader als moeder te zijn. Excuse us? Hadden wij ons ingeschreven voor een schoolreisje?
Hij gedraagt zich als een commandant uit het leger, waardoor wij het gevoel hebben in the army te zijn belandt. Met potten, pannen en bevelen worden wij ons bed uit gebruld. We worden beschudligd van het feit dat we selfisch en greedy zijn en dat we geen respect hebben voor onze guide. Even denken we dat we het verkeerd verstaan hebben... bedoel.. engels is niet onze eerste taal! Selfish? Zou ie niet jellyfish bedoelen..? Onze nieuwe lijfspreuk luid dan ook: 'Don't be selfish.. be a jellyfish!
Het toppunt wordt bereikt als Marlies vraagt of zijn geliefde 'G'day G'day' song wat zachter mag, omdat zij haar eigen mp3player niet kan horen. Zij krijgt in niet misteverstane woorden meedegedeeld dat ze haar 'fucking' volume maar harder moet zetten. Op het feit dat die al op zijn luidst staat wordt niet meer gereageerd. Buiten de bus geeft Marlies te kennen dat zij het niet tollereerd zo toegsproken te worden, waarop de guide tegen een aantal van de groep zegt: "She's the leader of this group and has the biggest mouth, she's the cause of all this trouble!". Nou zal het jullie verbazen.. maar dat was in dat geval absoluut niet waar. We hebben het helemaal gehad en bellen adventure tours dat we niet meer op zijn bus willen en onmiddellijk opgehaald willen worden. Helaas blijkt dit niet mogelijk, al wordt onze klacht erg serieus genomen. Uncle Lumpy knijpt hem schijnbaar behoorlijk aangezien hij omslaat als een blad aan de boom... Hij gedraagt zich de laatste dagen behoorlijk.
We lunchen in een vreemd spookstadje. Alles voor een bewoonbare leefwereld is aanwezig.. alleen de mensen zijn verdwenen... spooky!
We slapen in een mijnstadje waar iedereen onder de grond woont. Er voor een nachtje slapen vinden we wel interessant, maar geen van beide worden we direct enthousiast voor een immigratie.
Ondanks het Uncle-Lumpy-drama kunnen we toch nog genieten van de geweldige afsluitende tocht door het ruige landschap. De Kanga's (hehe, daar zijn ze dan...) hopen overal waar je maar kijken kan.. fantastische afsluiting!
Dwars door de woestijn, zo'n 4000 km gereisd.. we zijn blij dat we straks weer in de bewoonde wereld zijn! Ach... het leven van een traveler is zwaar!
Foto's van onderstaand avontuur worden geplaatst zodra er een computer is gevonden die disc's accepteerd in plaats van op eet..
Het scheelt niet veel of we hadden deze vlucht ook gemist. Van domestic hollen we naar international.. verkeerde terminal.. en van de incheckbali weer terug naar de maloot die vergeten is een stickertje op onze paspoorten te plakken. Vervolgens wordt het racen naar de gate, Corina overladen met alle tassen, om nog op tijd te kunnen boarden.
Can you picture this..?
Opgelucht stappen we het klamme, tropische klimaat van Darwin. Het heeft heel wat tijd, geld, drank, irritaties en lachbuien gekost, maar nu zijn we er dan toch eindelijk.
We hebben 1 vrije dag voor onze adenture tour begint, die we benutten met het verkennen van Darwin en het inkopen van 'desert-benodigheden' voor onze tocht dwars door de woestijn. Corina heeft weer een nieuwe hoed nodig, aangezien ze haar vorige in de shuttle heeft laten liggen. Nee.. dit is geen schrijffout en nee.. u hoeft ook niet aan u leesvaardigheden te gaan twijfelen.. niet Marlies, maar Corina is iets kwijtgeraakt.
'S middags gaan we op zoek naar het strand, dat er niet is of onvindbaar lijkt, waardoor we genoodzaakt zijn in bikini in het park te gaan liggen. Niet slim, blijkt als we belaagd worden door zwervers en aan lager wal geraakte aboriganals. Twee Ozzie's komen ons 'redden'. "Need any help lady's?". Yeah right.. good excuse!
'S avonds worden we getrakteerd op een onverwacht concert waar we, tussen de locals, onder het genot van een wijntje van genieten. Cheers! We're happy!
We stoppen wel op tijd met drinken, aangezien een drankje doen en vroeg op staan bij ons niet helemaal samen blijken te gaan.
Met een stoere adventure wagen crossen we dwars door het ruige en imposante Kakadu, over hobbelige zandwegen en door laagstaande beekjes op weg naar indrukwekkende watervallen en koele natural swimmingpools om onze verhitte lijfen te verfrissen.
We maken prachtige, soms vermoeiende wandelingen in de brandend hete zon. Marlies draait daar haar arm... eh.. hand niet voor om. Die gaat gewoon op haar slippers. Nou ja, eerlijk toegegeven, er was wel gezegd dat het een pittige wandeling zou worden met veel klim en klauter werk, maar toen lag Marlies te slapen... De slipper begeeft het halverwege en dankzij het reserve paar van Corina hoeft Marlies de tocht niet blootvoets te vervolgen.
We maken een schitterende boottocht waarbij we de enorme croc's te zien krijgen, een zeearend die zich tegoed doet aan een lekker visje en een fantastische zonsondergang.
'S avonds wordt er samen een maaltijd gekookt, gezellig rond het kampvuur gezeten en drinkinggames gespeeld (die, heel verassend, allemaal van Marlies afkomen), alvorens wij ons tentje induiken. Een aantal nachten slapen wij in swag, een matras met canvasdekking, waardoor je heerlijk met je hoofd in de buitenlucht slaapt. Een geweldige ervaring... midden in de woestijn, zonder licht, zie je duizende sterretjes en de verlichte melkweg. Marlies kan er geen genoeg van krijgen, Corina vindt het na twee keer wel welletjes vanwege de kou. Marlies meent dat dit onzin is. Maar Corina is dan weer van mening dat Marlies veel meer vet heeft dan zij. Van je vriendinnen moet je het hebben...Thanks!
Pap.. mocht het treehouse nou niet op tijd klaar zijn.. dan slaap ik wel even in een swag!
We zien ontzettend veel wildlife onderweg, waarvoor de bus soms acuut in de remmen gaat en een plotselinge omzwaai maakt. Van wilde camels, reuzachtige eagels, emoe's, kangaroe's tot de thorny devil.. awesome!
Marlies is at teleurgetseld in de kangaroe's.. we hebben tot nu toe alleen maar dode gespot.
De tourguide en groep wisselt steeds na een aantal dagen, maar met de vaste groep hebben wij het enorm getroffen. Met allerlei verschillende nationaliteiten hebben we de grootste lol. Corina blijkt erg populair bij Spanjaarden, Marlies heeft het even lekker rustig.. geen projectjes.
Strings en b.h's verdwijnen na een zwempartij nog wel eens in de voedseltas, met het gevaar dat die er dan op onverwachte en vooral ongeschikte momenten uitvallen. "Marlies... eh.. die string bij het kampvuur.. is die van jou?". Eh... ja, daar ging weer eens m'n string!
Marlies heeft nogal wat moeite in het donker de juiste tent/swag te vinden en het scheelt steeds niet veel of ze kruipt in de verkeerde.. gezellig!
In Alice Springs hebben we twee dagen vrij. Hier zijn we hard aan toe (ja mensen, dat kan dus inderdaad ook als je geen baan hebt ;) Na het vele zien, de lange wandelingen in de hitte en de eindeloze afstanden die we per bus afleggen, zijn we een beetje tourtired.
Na elke dag op onmogelijke tijden je tent uit is het ook wel eens lekker om niet op 'stupid-o'clock' je bed uit te komen.
Marlies brengt een 8 urige werkdag door in het internetcafe om eindelijkfoto's te plaatsen, nieuwe berichten te schrijven en alle mail te beantwoorden, terwijl Corina zich uitstekend vermaakt met de groep down town.
Wel staat er nog een gezamelijk activiteit voor ons tweeen op het program. We bezoeken het ziekenhuis om eens te gaan kijken hoe het met Marlies haar eleboog gaat. Marlies heeft het formulier nog niet ingevuld of we zijn al aan de beurt en hebben binnen drie uur twee x de arts, 2 x de specialist en het scan aparaat gezien.
Ze maken echter een grote fout. Ze laten ons wachten in de onderzoekskamer met allemaal leuk apperatuur. Marlies haar elleboog mag dan misschien naar zijn grootje zijn.. met onze oren is niks mis, dat hebben we even gecontroleerd. Corina haar bloeddruk blijkt prima in orde, al moet ze wel bijna kosten omdat we haar hoofd hebben afgebonden voor een injectie. Marlies haar hartslag is wat aan de hoge kant, maar dat wordt voornamelijk veroorzaakt doordat de dokter ieder moment terug kan komen, terwijl zij nog met een stetoscoop in haar oren staat. Gelukkig gebeurt dit pas als Corina languit in het ziekenhuisbed ligt.. 'Hai!' De dokter kijkt Corina wat bevreemd aan terwijl Marlies snel het fototoestel in haar tas opbergt.
De uitslag is even schrikken, veroorzaakt door het Indiase accent van de arts. Marlies verstaat dat het terrible gesteld is met haar elleboog, in plaats van stable... geen operatie dus...pfoei!
De arts legt nog even wat oefeningen uit, maar transformeert op slag in een travelagent als Marlies wat over India vraagt. Wij keutelen nog een tijdje door en wanen ons in een reisbureau in plaats van een ziekenhuis.
De rek- en strek oefeningen worden uiterst serieus genomen door de rest van de groep. Het wijntje wordt steeds verder weg gezet...
Vanaf Alice vervolgend we onze weg richting Adalaide.
De wandeling door Kings Canyon is voor Marlies een feest der herkenning en voor Corina onbeschrijflijk impressing.
De volgende dag moeten we weer op een onmogelijk tijdstip uit om de sunrise over Ayers rock te bewonderen. Rillend van de kou staan we in alle vroegte te wachten op het miracle dat helaas uitblijft. Het enige spectaculaire dat gebeurt is dat onze vingers blauw worden.
We bezoeken die dag de olga's, het informatiecentrum waar we de aboriganal cultuur opsnuiven en lopen om Ayers rock heen. Ongelooflijk, de steen lijkt vanaf een afstandje al imposant, maar van dichtbij voelen wij ons twee miertjes als we de 10 kilometer rondom de rock afleggen terwijl we de 'dreamtime' plekken en eeuwenoude rotstekeningen bewonderen.
We genieten nog altijd met volle teugen, al brengt de laatste guide wat deukjes in ons geluk.. wat een eikel!
De hells angel look-a-like luisterd naar de naam Uncle Lumpy en beweerd voor de komende dagen zowel onze vader als moeder te zijn. Excuse us? Hadden wij ons ingeschreven voor een schoolreisje?
Hij gedraagt zich als een commandant uit het leger, waardoor wij het gevoel hebben in the army te zijn belandt. Met potten, pannen en bevelen worden wij ons bed uit gebruld. We worden beschudligd van het feit dat we selfisch en greedy zijn en dat we geen respect hebben voor onze guide. Even denken we dat we het verkeerd verstaan hebben... bedoel.. engels is niet onze eerste taal! Selfish? Zou ie niet jellyfish bedoelen..? Onze nieuwe lijfspreuk luid dan ook: 'Don't be selfish.. be a jellyfish!
Het toppunt wordt bereikt als Marlies vraagt of zijn geliefde 'G'day G'day' song wat zachter mag, omdat zij haar eigen mp3player niet kan horen. Zij krijgt in niet misteverstane woorden meedegedeeld dat ze haar 'fucking' volume maar harder moet zetten. Op het feit dat die al op zijn luidst staat wordt niet meer gereageerd. Buiten de bus geeft Marlies te kennen dat zij het niet tollereerd zo toegsproken te worden, waarop de guide tegen een aantal van de groep zegt: "She's the leader of this group and has the biggest mouth, she's the cause of all this trouble!". Nou zal het jullie verbazen.. maar dat was in dat geval absoluut niet waar. We hebben het helemaal gehad en bellen adventure tours dat we niet meer op zijn bus willen en onmiddellijk opgehaald willen worden. Helaas blijkt dit niet mogelijk, al wordt onze klacht erg serieus genomen. Uncle Lumpy knijpt hem schijnbaar behoorlijk aangezien hij omslaat als een blad aan de boom... Hij gedraagt zich de laatste dagen behoorlijk.
We lunchen in een vreemd spookstadje. Alles voor een bewoonbare leefwereld is aanwezig.. alleen de mensen zijn verdwenen... spooky!
We slapen in een mijnstadje waar iedereen onder de grond woont. Er voor een nachtje slapen vinden we wel interessant, maar geen van beide worden we direct enthousiast voor een immigratie.
Ondanks het Uncle-Lumpy-drama kunnen we toch nog genieten van de geweldige afsluitende tocht door het ruige landschap. De Kanga's (hehe, daar zijn ze dan...) hopen overal waar je maar kijken kan.. fantastische afsluiting!
Dwars door de woestijn, zo'n 4000 km gereisd.. we zijn blij dat we straks weer in de bewoonde wereld zijn! Ach... het leven van een traveler is zwaar!
-
04 Juni 2007 - 14:21
Ramon:
"feest der herkenning"...
Dat komt me bekend voor backpackert! :)
Maar het feest gaat inderdaad maar door!
Ga je ook nog naar amazing Perth?
Take care -
04 Juni 2007 - 14:23
Leo:
Gaaf -
04 Juni 2007 - 15:15
Else:
Hy lief!!
Nou, de meeste verhalen heb je al aan de telefoon verteld!!
Geweldig, van dat ziekenhuis haha..
Zou ik ook hebben uitgespookt;)
Nog 4 maandjes!! & dan ben je gewoon weer lekker hier!!!
Corina is nu weer in nederland volgens my!!
Heeel gek idee, dat ze by jou is geweest!!
Jaloers!
Ik ga er van door zus, Moet zo dansen..
Of terwijl..Trillen met die billen:)
Take care!
Hele dikke knuffel & kusjes!!xxxxxx -
04 Juni 2007 - 16:42
Aukje:
Uncle Lumpy werd vroeger zeker als laatst gekozen bij de gymlessen........... of is hij afgekeurd als militair?????
Lumpy is in het Nederlands: Ome Lompie, ha ha ha. Sukkeltje!!!!!
En selfish???????? Natuurlijk ben je dat, anders was je wel ontwikkelingswerk gaan doen of zo. Je zit daar toch niet om voor hem te zorgen maar om de tijd van je leven te hebben. Tja, als hij dat selfish noemt........ SO WHAT!!!!!!!!!!!
Geniet ervan he? Dat zal zeker lukken met die gave verhalen allemaal! -
04 Juni 2007 - 17:16
Mariska:
Hey leader of the group!! haha ik zit nog na te schudden buiken :)
Nu je het zegt....ik vond je in Loas op die boot ook al wel erg bazig, niemand een kussentje onder zijn kont en jij zes!!??? en elke keer bepalen waar we gingen eten, en dat ik nooit eens zelf mocht weten welke excursie ik deed ;) hihi ik zie het al helemaal voor me!!! Goed om te lezen dat je de kaas niet van je brood laat eten, maar ja ik had natuurlijk ook niet anders verwacht. Nou troublemaker, geniet ze verder
xje Maris -
04 Juni 2007 - 20:01
Jacqueline:
Hoi Marlies,
Hadden wij (je Kingma-collega's) je niet een boek gegeven met als titel: "Daar ging mijn string", of zoiets?
En ook heb je geloof ik bij ons wel geleerd om van je af te bijten.
Zo zie je maar weer ... die goeie ouwe Kingma-tijd is niet voor niets geweest. Zelfs Down Under heb je er wat aan.
Zo te lezen geniet je nog steeds volop van je reis en volgens mij ben je nog lang niet van plan om terug te komen.
Maar er zijn hier in huis wel een paar meiden die nu soms vragen wanneer je weer terugtkomt, dus je mag niet wegblijven hoor.
Je hebt nog een etentje tegoed bij ons.
Dikke kus,
Jacqueline (en de rest natuurlijk) -
06 Juni 2007 - 13:41
Mariel:
He marlies weer een ontzettend cool verhaal zeg,shit zit ik hier in het nederland...maar het is steeds weer een genot om jouw verhalen te lezen en dan een beetje mee te genieten van al dat leuks wat je daar mee maakt.Je krijgt trouwens ook de groetjes van onneke die leest nu ook even je verhaal mee.Ik hoor je gauw weer en kijk weer uit naar je nieuwe mail met al dat leuks wat je daar mee maakt.We keep in touch.... -
06 Juni 2007 - 13:43
Mariel:
He marlies weer een ontzettend cool verhaal zeg,shit zit ik hier in het nederland...maar het is steeds weer een genot om jouw verhalen te lezen en dan een beetje mee te genieten van al dat leuks wat je daar mee maakt.Je krijgt trouwens ook de groetjes van onneke die leest nu ook even je verhaal mee.Ik hoor je gauw weer en kijk weer uit naar je nieuwe mail met al dat leuks wat je daar mee maakt.We keep in touch.... -
07 Juni 2007 - 11:50
Sanne:
Héééy zus,
Wist je dat ik er sinds kort ook een nieuw leren jasje bij heb.... ha ha ha ha Corina heeft jou spulletjes bij ons thuis gebracht, maar ik heb jou jasje al in de kast gehangen hoor.... :)
Dikke kus Sanne -
17 Juni 2007 - 02:27
Annemiek:
hee meis,
weet je het nog je verzorger in sydney
haha wat een verhaal heb hier weer lekker hardop gelachen in het internet cafe! wat een topwijfen zijn jullie toch! prachtig die verhalen. Ik hed uiteindelijk 1 mnd in sydney gewerkt en zit nu in noosa! Hoorde dat jij in brisbane was wat zijn je plannen misschien even meeten?!?
xxx miek 0415991539
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
