Kaki jalan in Jakarta
Door: Marlies
Blijf op de hoogte en volg marlies
17 Juli 2010 | Indonesië, Batavia
Selemat siang (voor jullie pagi),
Nou zo selemat, bagus of baik is het allemaal niet. Zul je namelijk net zien. Ben ik een keer op tijd, is mijn groep te laat. Bij nader info van mijn agency staat de hele bups nog in Amsterdam. Een of ander technish probleempje aan het vliegtuig zorgt ervoor dat mijn groep pas over twee dagen aankomt. Twee dagen???!!! Nou, dat je als reisleidster ook een beetje vakantie hebt is dus echt onzin, want ik kan gelijk vol aan de bak. In overleg met Djoser, in vergadering met de agency hier, talloze telefoontjes plegen, diverse mogelijkheden af wikken en wegen, keuzes maken en knopen doorhakken. De route moet omgegeooid of ingekort worden. hotelboekingen omgegooid worden.
Uiteindelijk ben ik tevreden over het nieuwe plan en is alles geregeld. Niks zo veranderlijk als het weer, de koersen en de reiswereld!
Nadat alles is geregeld heb ik wat tijd over in Jakarta. Met wat studenten van de universiteit Amsterdam, die hier zijn voor onderzoek, ga ik clubbing (een deftig woord voor stappen in hele dure en super mooie discotheken) Dit is al problematisch bij het aankleden, want de dresscode is schoenen met een hakje. En ik heb best sjieke sandaaltjes, maar geen schoenen met een hakje. En dus ga ik bij de ingang zo charmant mogelijk op mijn tenen staan. Daar trappen ze helaas niet in, maar na wat gezeur en gesmeek kom ik toch binnen. De club is waanzinnig mooi, maar vrijwel leeg en het duurt dan ook niet lang voor we belanden in de backpackersstraat van Jakarta. Heerlijk! Voel me gelijk thuis. We hebben een super leuke nacht met heel veel bier-bintangetjes.
Dit verslag wordt even onderbroken door de Waka Waka, hier ook razendpopulair, en spontaan geef ik even een kids zumba lesje tussendoor. De kinderen vinden het geweldig in het begin, maar halverwege verliezen ze hun interesse en staren weer gebiologeerd naar hun computerschermpjes. Sta ik daar in mijn eentje de waka waka te dansen. Eeeh... Maar als ik dan weer verder ga met dit verslag, word ik omringd door kindertjes en vuren ze in rap bahasa indonesia allerlei vragen op mij af. Het contact is gelegd en het ijs gebroken.
Oversteken is hier, net als in Vietnam, op goed geluk en met veel lef. Zodra je iets van een gat ziet begin je met oversteken en met je hand opgestoken wapperend houd je het overige verkeer, dat alsnog op je pad komt, tegen. De stoep is niet geheel veilig, want bij gebrek aan plek scheuren daar brommertjes overheen of nemen auto's een short cut. Het knipperlicht alleen is niet genoeg. Die dien je te ondersteunen met je wapperende hand en als dat niet helpt douw je je auto er gewoon voor. Om de 5 minuten word ik gevraagd of ik een becak wil (fietstaxi). Ik bedank vriendelijk en vertel dat ik kaki jalan ga (te voet) wat vaak beantwoord wordt met een stralende tandloze lach.
Ik eet trouwens inmiddels toch gewoon bij straattentjes (kaki lima's). Ze verhitten de boel goed en een cola'tje spoelt alle overige bacterien wel weg. Nergens zulke lekker nasi goreng gegeten!
Bij alle belangrijke gebouwen en grote shoppingmalls staan detectiepoortjes met bewaking. waarom is mij een raadsel, want nadat het ding begint te piepen mag je gewoon doorlopen. ???!!!
Als je verteld dat je uit Nederland komt, en weer eens met je neus op de WK nederlaag gedrukt bent, wordt er meestal gevraagd: 'Amsterdam'. Alsof ze nog meer plaatsen in Nederland kennen. Ik antwoord dan dat ik uit Woudenberg kom. Waarschijnlijk is het niet zo cool om iets niet te weten, want Woudenberg.. kennen ze allemaal!
Nou zo selemat, bagus of baik is het allemaal niet. Zul je namelijk net zien. Ben ik een keer op tijd, is mijn groep te laat. Bij nader info van mijn agency staat de hele bups nog in Amsterdam. Een of ander technish probleempje aan het vliegtuig zorgt ervoor dat mijn groep pas over twee dagen aankomt. Twee dagen???!!! Nou, dat je als reisleidster ook een beetje vakantie hebt is dus echt onzin, want ik kan gelijk vol aan de bak. In overleg met Djoser, in vergadering met de agency hier, talloze telefoontjes plegen, diverse mogelijkheden af wikken en wegen, keuzes maken en knopen doorhakken. De route moet omgegeooid of ingekort worden. hotelboekingen omgegooid worden.
Uiteindelijk ben ik tevreden over het nieuwe plan en is alles geregeld. Niks zo veranderlijk als het weer, de koersen en de reiswereld!
Nadat alles is geregeld heb ik wat tijd over in Jakarta. Met wat studenten van de universiteit Amsterdam, die hier zijn voor onderzoek, ga ik clubbing (een deftig woord voor stappen in hele dure en super mooie discotheken) Dit is al problematisch bij het aankleden, want de dresscode is schoenen met een hakje. En ik heb best sjieke sandaaltjes, maar geen schoenen met een hakje. En dus ga ik bij de ingang zo charmant mogelijk op mijn tenen staan. Daar trappen ze helaas niet in, maar na wat gezeur en gesmeek kom ik toch binnen. De club is waanzinnig mooi, maar vrijwel leeg en het duurt dan ook niet lang voor we belanden in de backpackersstraat van Jakarta. Heerlijk! Voel me gelijk thuis. We hebben een super leuke nacht met heel veel bier-bintangetjes.
Dit verslag wordt even onderbroken door de Waka Waka, hier ook razendpopulair, en spontaan geef ik even een kids zumba lesje tussendoor. De kinderen vinden het geweldig in het begin, maar halverwege verliezen ze hun interesse en staren weer gebiologeerd naar hun computerschermpjes. Sta ik daar in mijn eentje de waka waka te dansen. Eeeh... Maar als ik dan weer verder ga met dit verslag, word ik omringd door kindertjes en vuren ze in rap bahasa indonesia allerlei vragen op mij af. Het contact is gelegd en het ijs gebroken.
Oversteken is hier, net als in Vietnam, op goed geluk en met veel lef. Zodra je iets van een gat ziet begin je met oversteken en met je hand opgestoken wapperend houd je het overige verkeer, dat alsnog op je pad komt, tegen. De stoep is niet geheel veilig, want bij gebrek aan plek scheuren daar brommertjes overheen of nemen auto's een short cut. Het knipperlicht alleen is niet genoeg. Die dien je te ondersteunen met je wapperende hand en als dat niet helpt douw je je auto er gewoon voor. Om de 5 minuten word ik gevraagd of ik een becak wil (fietstaxi). Ik bedank vriendelijk en vertel dat ik kaki jalan ga (te voet) wat vaak beantwoord wordt met een stralende tandloze lach.
Ik eet trouwens inmiddels toch gewoon bij straattentjes (kaki lima's). Ze verhitten de boel goed en een cola'tje spoelt alle overige bacterien wel weg. Nergens zulke lekker nasi goreng gegeten!
Bij alle belangrijke gebouwen en grote shoppingmalls staan detectiepoortjes met bewaking. waarom is mij een raadsel, want nadat het ding begint te piepen mag je gewoon doorlopen. ???!!!
Als je verteld dat je uit Nederland komt, en weer eens met je neus op de WK nederlaag gedrukt bent, wordt er meestal gevraagd: 'Amsterdam'. Alsof ze nog meer plaatsen in Nederland kennen. Ik antwoord dan dat ik uit Woudenberg kom. Waarschijnlijk is het niet zo cool om iets niet te weten, want Woudenberg.. kennen ze allemaal!
-
17 Juli 2010 - 07:24
Karsten:
Geniet ervan lieverd! -
17 Juli 2010 - 14:49
Demelza:
Hey mop, je bent weer lekker aan t genieten lees ik, geniet ervan joh. Ben natuurlijk mega jaloers!!!! Heerlijk.
Had je je backpack niet nodig?? Die ligt hier nog netjes op je te wachten, have fun doe voorzichtig en geniet!!!
Liefs kus Demel -
17 Juli 2010 - 18:24
Sonja:
Salamat malan!
Wat leuk om je avonturen weer te mogen mee maken.
Ik hoop dat je een leuke groep hebt. En kijk uit naar je volgende verslag.
Salamat makan, en eet een goreng voor mij!
dikke kus
Sonja -
18 Juli 2010 - 08:35
Mariel:
man , man wat super weer voor jouw, geniet ervan en ik blijf je volgen.
groetjes en liefs van mij ... -
18 Juli 2010 - 09:47
Aukje:
he teman perempuan,
Ik lig weer dubbel van het lachen van je verhalen. En de groep te laat???? Ha ha ha, dat belooft wat, een groep vol Marliesjes...
Heel veel plezier daar!
x Aukje -
19 Juli 2010 - 07:21
Suus:
Super leuk om je verhaaltjes weer te lezen! Have fun!!
Dikke kus -
21 Juli 2010 - 16:03
Else:
Hee lieverd,
Super leuk verslag weer, en helemaal leuk om je stem te horen vorige week!!!!
Succes/werkse/maar vooral genieten!!!
Dikke kus je zusje -
21 Juli 2010 - 17:39
Jacqueline:
Hé Marlies,
weer op reis! Gaaf zeg. Wij zijn net vandaag terug gekomen van onze reis (Normandie) en ga nu maar lekker weer van jouw verhalen genieten.
groetjes van Harry, Jacqueline, Analisa en Marissa -
22 Juli 2010 - 12:02
Jeroen (Sevenum):
Da's ook toevallig....deze link zat nog in mijn reis-favorieten-bookmarks-dingetjes.
En dan lees ik dat jij in Jakarta bent! Nou, ik (en mijn vriendin Kristel) ook over 12 dagen! Als ik je zie betaal ik de eerste Bintang! For old times' sake zeg maar (zoals ooit in Singapore met Kim erbij :) -
24 Juli 2010 - 10:16
Esmarij:
Hey lieverd,
Kom je thuis van vakantie en bekijk ik me mailbox en wat ben ik weer aan het genieten van je leuke, grappige verhalen en leuke schrijfstijl!
Kom maar op met het volgende Marliesje verhaal!
Dikke kus meis en geniet! -
26 Juli 2010 - 11:28
Anneke (mam):
Ook van dit verhaal kan ik weer genieten. Veel plezier en ik hoop dat het allemaal goed verloopt, nu de groep is aangekomen. Hoop snel wat van je te horen.
Dikke kus van pa en ma -
26 Juli 2010 - 15:52
Femke En Stefan :
Scattie,
haha heerljik verhaal weer!!
Optimaal genieten dus als ik het zo lees!!!
Als we terug zijn samen een goede borrel drinken (zijn hier moeilijk te vinden!!)
Ik ga van de woestijn nu richting Nepal!!
Kus en ik volg je :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
