Selamat datang lagi
Door: Marlies
Blijf op de hoogte en volg marlies
15 Juli 2010 | Indonesië, Batavia
Selamat datang lagi! (Welkom terug!)
En zo voelt het ook.. alsof ik een paar weekjes thuis ben geweest en nu weer 'gewoon' verder ga met mijn wereldreis. Toch sta ik dit keer voor een nieuwe uitdaging. Het is mij gelukt door de sollicitatie rondes en inwerkdagen van Djoser te komen om zo mijn tijdelijke droombaan als reisleidster te bemachtigen. Ik mag naar Indonesie met een Junior groep om daar te zorgen dat de reis organisatorisch en logestiek soepel verloopt. Eeeh, ja, ik zie bij sommige van u wat vraagtekens. Want was ik niet dat meisje dat om de haverklap vliegtuigen, treinen, boten, bussen en eigenlijk ook al het overige vervoer mist? En was ik niet dat meisje dat zich af en toe in de spreekwoordelijke nesten werkt? Ja, dat was ik inderdaad, maar mag ik u wel even op het volgende attenderen? Nadat ik in 7 sloten tegelijk loop, klim ik er ook altijd lachend weer uit en ik heb besloten dat dit het eerste is wat ik mijn groep ga leren. Volgens Kees, van wie ik een avond en dag de kunst mocht afkijken, gaat het mij helemaal lukken. Fijn, iemand met zoveel vertrouwen!
Het was super om even met Kees mee te lopen en de eerste dagen in Jakarta door te brengen. Wel eventjes heel anders dan backpacken! Mijn hotel is super de luxe!!! Op dit moment kijk ik een beetje met een dubbele bril. Ik vind alles rondom het hotel duur, maar eet-straattentjes zijn ineens wel wat gewaagd. Ik kan het mij nu natuurlijk niet permiteren ziek te worden en moet ook mijn groep straks zo veilig mogelijke tips geven.
Maar zodra ik een paar dagen vrij heb, omdat Kees al door gereisd is en ik nog moet wachten op mijn groep, 'verval' ik volledig weer in mijn oude backpack gedrag. Niet alleen om kosten te besparen, ik vind het ook gewoon leuker om onder de locals te zijn. Dit berichtje is dan ook getypt op een krakkemikkige computer, in achterstallig 'internetcafetje' omringd door schreewende, spelletjes spelende kindertjes. En gisteren heb ik een halve dag gedaan over het veranderen van mijn vlucht, omdat ik met de bus wilde. Met de taxi was het een kwartiertje... Het gaf een goed beeld van Jakarta, een stad van ontelbare kampongs die samensmelten. Naast de vele wolkenkrabbers zie je kleine slums, rijk leeft naast arm.
Heerlijk om weer rondgescheurd te worden in zo'n klein driewiellig voertuigje, dwars door het chaotische verkeer heen. Echt goed voor je gezondheid is het niet... Een klein ritje in een Bajaj doet 3 maanden zonder roken onbarmhartig teniet.
Zijn jullie de afschuwelijke finale alweer vergeten? Is hier onmogelijk! Zodra je verteld dat je 'Orang belanda' bent, word je vierkant uitgelachen. Nice.
Men is ook weer uiterst complimenteus. In zijn beste engels vraagt meneer how old ik ben, 'cause I look very old!' Even denk ik dat ik het verkeerd verstaan heb. Misschien bedoeld hij 'odd', wat ook niet echt een compliment is, maar naar mijn bescheiden mening is het nog altijd beter om er vreemd uit te zien dan oud. Maar nee, hoor. Meneer bedoelde inderdaad oud. Als ik mijn leeftijd vertel, maakt hij het zonder blikken of blozen nog een beetje erger: 'Ooh, I thought you maybe pipty!' De f wordt hier uitgesproken als een p, waarmee we met een vrije vertaling komen op de leeftijd van vijftig. En bedankt!
De volgende uitspraak wijd ik maar niet aan mijn uiterlijk, maar aan het gebrekkige Engels in de wat minder ontwikkelde wijkjes. Zodra ik door de wat meer acheraf gelegen steegjes slenter hoor ik om de 5 passen. 'Hello Mister!' Mister?!
Gelukkig heb ik thuis al flink op de Indonesische taal gestudeerd en kan ik mij echt al behoorlijk redden dalam bahasa Indonesia. Ik geniet hier enorm van en mijn social skills maken weer overuren, zo dwalend door kleine achterliggende buurtjes. Gisteren sprak ik een klagende backpacker die vond dat er zo weinig te zien was in Jakarta...?!?!... My friend, just throw your Lonely planet away and get lost! Is de beste manier om je op de meest bizarre filmset te wanen.
De aandacht van de (islamitische) mannen is hier weer niet van de lucht. Gelukkig had ik mij hierop ingesteld. Ik had echter niet gerekend op een smsende stalker, opgepikt toen hij mij per ongeluk belde op mijn juist verworven Indische telefoonnummer. Sinds dien smst hij mij dag en nacht en is vastbesloten mijn vriend te worden en mij te ontmoeten. Twee smsjes wil ik jullie niet onthouden, te hillarisch
My name Andri. Who is your name? Can I know you? Don't afraid. I'm good people. Can i be your friend girls?
May be you shine to be my friend, coz for u i'm doesn't importing. Buat i happy to be your friend cause u so nice
Hij heeft mij trouwens ook nog gebeld, zwaar verontwaardigd vroeg 'ie: 'Why you not call me back?!'
Vanavond ga ik mijn groep van het vliegveld halen... spannend! Morgen ga ik ze op sleeptouw nemen door Jakarta.. I think I'm born for this job!
En zo voelt het ook.. alsof ik een paar weekjes thuis ben geweest en nu weer 'gewoon' verder ga met mijn wereldreis. Toch sta ik dit keer voor een nieuwe uitdaging. Het is mij gelukt door de sollicitatie rondes en inwerkdagen van Djoser te komen om zo mijn tijdelijke droombaan als reisleidster te bemachtigen. Ik mag naar Indonesie met een Junior groep om daar te zorgen dat de reis organisatorisch en logestiek soepel verloopt. Eeeh, ja, ik zie bij sommige van u wat vraagtekens. Want was ik niet dat meisje dat om de haverklap vliegtuigen, treinen, boten, bussen en eigenlijk ook al het overige vervoer mist? En was ik niet dat meisje dat zich af en toe in de spreekwoordelijke nesten werkt? Ja, dat was ik inderdaad, maar mag ik u wel even op het volgende attenderen? Nadat ik in 7 sloten tegelijk loop, klim ik er ook altijd lachend weer uit en ik heb besloten dat dit het eerste is wat ik mijn groep ga leren. Volgens Kees, van wie ik een avond en dag de kunst mocht afkijken, gaat het mij helemaal lukken. Fijn, iemand met zoveel vertrouwen!
Het was super om even met Kees mee te lopen en de eerste dagen in Jakarta door te brengen. Wel eventjes heel anders dan backpacken! Mijn hotel is super de luxe!!! Op dit moment kijk ik een beetje met een dubbele bril. Ik vind alles rondom het hotel duur, maar eet-straattentjes zijn ineens wel wat gewaagd. Ik kan het mij nu natuurlijk niet permiteren ziek te worden en moet ook mijn groep straks zo veilig mogelijke tips geven.
Maar zodra ik een paar dagen vrij heb, omdat Kees al door gereisd is en ik nog moet wachten op mijn groep, 'verval' ik volledig weer in mijn oude backpack gedrag. Niet alleen om kosten te besparen, ik vind het ook gewoon leuker om onder de locals te zijn. Dit berichtje is dan ook getypt op een krakkemikkige computer, in achterstallig 'internetcafetje' omringd door schreewende, spelletjes spelende kindertjes. En gisteren heb ik een halve dag gedaan over het veranderen van mijn vlucht, omdat ik met de bus wilde. Met de taxi was het een kwartiertje... Het gaf een goed beeld van Jakarta, een stad van ontelbare kampongs die samensmelten. Naast de vele wolkenkrabbers zie je kleine slums, rijk leeft naast arm.
Heerlijk om weer rondgescheurd te worden in zo'n klein driewiellig voertuigje, dwars door het chaotische verkeer heen. Echt goed voor je gezondheid is het niet... Een klein ritje in een Bajaj doet 3 maanden zonder roken onbarmhartig teniet.
Zijn jullie de afschuwelijke finale alweer vergeten? Is hier onmogelijk! Zodra je verteld dat je 'Orang belanda' bent, word je vierkant uitgelachen. Nice.
Men is ook weer uiterst complimenteus. In zijn beste engels vraagt meneer how old ik ben, 'cause I look very old!' Even denk ik dat ik het verkeerd verstaan heb. Misschien bedoeld hij 'odd', wat ook niet echt een compliment is, maar naar mijn bescheiden mening is het nog altijd beter om er vreemd uit te zien dan oud. Maar nee, hoor. Meneer bedoelde inderdaad oud. Als ik mijn leeftijd vertel, maakt hij het zonder blikken of blozen nog een beetje erger: 'Ooh, I thought you maybe pipty!' De f wordt hier uitgesproken als een p, waarmee we met een vrije vertaling komen op de leeftijd van vijftig. En bedankt!
De volgende uitspraak wijd ik maar niet aan mijn uiterlijk, maar aan het gebrekkige Engels in de wat minder ontwikkelde wijkjes. Zodra ik door de wat meer acheraf gelegen steegjes slenter hoor ik om de 5 passen. 'Hello Mister!' Mister?!
Gelukkig heb ik thuis al flink op de Indonesische taal gestudeerd en kan ik mij echt al behoorlijk redden dalam bahasa Indonesia. Ik geniet hier enorm van en mijn social skills maken weer overuren, zo dwalend door kleine achterliggende buurtjes. Gisteren sprak ik een klagende backpacker die vond dat er zo weinig te zien was in Jakarta...?!?!... My friend, just throw your Lonely planet away and get lost! Is de beste manier om je op de meest bizarre filmset te wanen.
De aandacht van de (islamitische) mannen is hier weer niet van de lucht. Gelukkig had ik mij hierop ingesteld. Ik had echter niet gerekend op een smsende stalker, opgepikt toen hij mij per ongeluk belde op mijn juist verworven Indische telefoonnummer. Sinds dien smst hij mij dag en nacht en is vastbesloten mijn vriend te worden en mij te ontmoeten. Twee smsjes wil ik jullie niet onthouden, te hillarisch
My name Andri. Who is your name? Can I know you? Don't afraid. I'm good people. Can i be your friend girls?
May be you shine to be my friend, coz for u i'm doesn't importing. Buat i happy to be your friend cause u so nice
Hij heeft mij trouwens ook nog gebeld, zwaar verontwaardigd vroeg 'ie: 'Why you not call me back?!'
Vanavond ga ik mijn groep van het vliegveld halen... spannend! Morgen ga ik ze op sleeptouw nemen door Jakarta.. I think I'm born for this job!
-
15 Juli 2010 - 08:15
Mounya:
Hallo Marlies, ik ken je niet maar kwam door wat rond te neuzen op je blog terecht. Jouw droomjob is ook de mijne, dus ik lees geinteresseerd mee.
Succes met je groep! -
15 Juli 2010 - 16:13
Martine Boom:
What?!?! Ik wist niet eens dat je weer op reis zou gaan, laat staan als reisleider! Maar wat leuk! Ik weet in ieder geval zeker dat je groep een onvergetelijke vakantie heeft(met of zonder sloten). En jijzelf natuurlijk ook. Hoe oud is de junior groep?
Veel plezier! -
15 Juli 2010 - 16:34
Else:
Heee lieverd!!
Wat een leuk verslag...
En wat leuk dat je verder bent gegaan op je site!!!!
I am sure you are born for this job.....!!!!
Hele dikke kus -
15 Juli 2010 - 17:06
Willy Boom Zwolle:
Ik lees weer de Marlies van de wereldreis.
Kijk maar een beetje uit met die beller.
Verder heel veel plezier.
Groetjes uit Zwolle -
26 Juli 2010 - 11:21
Anneke (mam):
Lieve Marlies,
Wij zijn weer terug van vakantie en zijn weer een beetje geacclimatiseerd en zit dus ook weer achter de pc. Lees je stukjes dus voor het eerst en geniet daar van. Wanneer laat je van je horen, we zijn erg benieuwd naar je persoonlijke verslag.
Liefs mam en pap. -
27 Juli 2010 - 15:36
Mariel:
hallo marlies, ik geniet weer echt van je verhalen en lig alweer dubbel van wat je meemaakt. Yes you really born for this job!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
