Bad karma always comes back...
Door: Marlies
Blijf op de hoogte en volg marlies
05 Augustus 2010 | Indonesië, Bali
De laaste avond regel ik een fantastisch etentje in een heerlijk restaurant. Het afscheidsetentje is tegelijkertijd ook the birthday party van onze jongste. Daar ben ik die dag behoorlijk druk mee geweest, zoiets moet natuurlijk wel spectaculair zijn.. En dus toog ik, met gevaar voor eigen leven, op mijn fietsje. Met gevaar voor eigen leven, aangezien ik normaliter al niet weet wat rechts en links is. Daar moet je dan behoorlijk over nadenken in dit chaotische verkeer, waar je links moet rijden. Eeen paar bijna-ongelukken verder vind ik eindelijk de winkel die ik moet hebben (ondertussen heb ik half Ubud gezien) en kan ik met handen en voeten duidelijk maken wat ik zoek: sterretjes. Mijn bahasa Indonesische woordenschat reikt net niet ver genoeg, maar helpt wel een beetje, zodat ik na 3 verkeerde voorwerpen eindelijk op de goede afdeling beland. Het zijn echter verre van sterretjes. Dit zijn meer vuurwerkspuwers. Die liggen overigens gewoon tussen de feestartikelen en het kinderspeelgoed. Samen met balonnen, een cadeau voor de jarige en kaarsjes voor op de taart, fiets ik even later nog gevaarlijker door Ubud. Niet alleen kans op ongelukken, maar nu ook ontploffingsgevaar... 's avonds komt het echt allemaal tot een mooi geheel. De balonnen hangen sierlijk boven de tafel, het hele personeel wordt opgetrommeld om met de vuurspuwers langs de toch al sfeervolle vijver te gaan staan, als de taart komt. Eeen feestje van het Ribhouse is er niks bij.. Met potten en pannen, pollepels en bestek vormt het personeel een heus orkest en wordt het' happy birthday' ondersteunt. De taart ziet er heerlijk uit en is versierd met de naam van de jarige, gelukswensen en 12 kaarsjes. Wat heerlijk dat iets wat je organiseert ook eens echt uit de verf komt zoals je had bedoeld!
Maar de verrassingen zijn nog niet over.. ook ik word in het zonnetje gezet. Naast een envelopje, met een super mooi bloemetje erop die ik in mijn haar kan steken, krijg ik mooie oorbelletjes. En dan het cadeau van de kids.... Ik krijg een 't shirt met daarop.. I love Bali. Alleen is Bali doorgekruist en vervangen door...
mijn scahttepetatjes!
Wat supert lief! Ik ben helemaal ontroerd...
Ja hoor. Natuurlijk. Net als de bus koers zet richting vliegveld gaat mijn telefoon. Ik krijg te horen dat de vlucht van Bali naar Java zodanig is vertraagd dat het halen van het aansluitende vliegtuig onmogelijk is. Het was al iets te optimistisch gedacht dat er nu niks meer mis kon gaan.. Er wordt met man en macht gezocht naar een andere vlucht en 10 minuten later vertrekken we als de sodemieter naar Denpasar om daar net te laat aan te komen voor de gevonden vlucht. Ik voel hier iets van bad karma comming back voor al mijn gemiste vluchten... Gelukkig begrijpen ze bij Garuda ook wel dat wij hoogste priorteit hebben en ons wordt beloofd dat wij op de eerste de beste vlucht gezet worden. Ik heb echter wat minder vertrouwen in de Indonesische beloftes dus vraag ik naar de manager. Eeven voor de duidelijkheid, ik draag uiteraard mijn gekregen 't shirt. Ik hoop dat de beste man mij serieus neemt in deze dracht. Helaas blijkt de manager noch achter het kastje, noch achter de muur te zitten, bleek na enig van het kastje naar de muur gestuur. Meneer zat in het kantoortje achter de check inn. Vervolgens ben ik binnen een uur zo'n 30 keer over de bagageband van de check inn gestapt om te controleren of het allemaal een beetje wil vlotten. Moet je op Schiphol eens proberen. Als het eindelijk gelukt is om ons op een vlucht te krijgen, halen we alsnog de aansluiting niet. Garuda neemt volle verantwoordelijkheid, maar de eerst volgende beschikbare vlucht vanaf Jakarta richting kikkerland is vanaf 10 augustus. Juist. Dat duurt nog een dikke week, thanks to high season. Het drama is compleet. Daar sta ik met een groep van 26 man die bij de start en tijdens hun vakantie wel genoeg op een bordje hebben gekregen. Samen met het hoofdkantoor in Leiden, de agency's op Bali en Java werken we keihard om de best mogelijke oplossing te zoeken. Ondertussen wordt er wat lusteloos rondgehangd. De pubers zitten een potje te kaarten en reageren uiterst verbaasd op mijn vraag of het nog gaat... Zij hebben nergens last van.. de schattepetatjes!! Uiteindelijk vertrekken we zonder te weten hoe nu verder naar Jakarta.
In het busje richting het vliegtuig vraagt een van mijn petatjes of ik mij nog steeds zo 'don't worry, be happy' voel en of mijn lijflied van onze Guusje Meeuwis nog steeds van kracht is. Jazeker. En dus zingen we uit volle borst 'Het dondert en het bliksemt' gevolgd door 'En we gaan nog niet naar huis'. De stemming zit er weer in.
In jakarta blijkt dat de afdeling luchtvaart van Djoser het voor elkaar heeft gekregen in samenwerking met Lufthansa om onze mensen toch nog vanavond met een andere maatschappij terug te laten vliegen. Pffff... dat is echt een wondertje, want boek maar eens een groep van 26 man om met een groeps-ticket. Er is nog een kinkje in de kabel. Voor mij is het niet mogelijk vanavond naar huis te vliegen. Laat ik nou net gehoopt hebben op een exra weekje Bali....
Maar de verrassingen zijn nog niet over.. ook ik word in het zonnetje gezet. Naast een envelopje, met een super mooi bloemetje erop die ik in mijn haar kan steken, krijg ik mooie oorbelletjes. En dan het cadeau van de kids.... Ik krijg een 't shirt met daarop.. I love Bali. Alleen is Bali doorgekruist en vervangen door...
mijn scahttepetatjes!
Wat supert lief! Ik ben helemaal ontroerd...
Ja hoor. Natuurlijk. Net als de bus koers zet richting vliegveld gaat mijn telefoon. Ik krijg te horen dat de vlucht van Bali naar Java zodanig is vertraagd dat het halen van het aansluitende vliegtuig onmogelijk is. Het was al iets te optimistisch gedacht dat er nu niks meer mis kon gaan.. Er wordt met man en macht gezocht naar een andere vlucht en 10 minuten later vertrekken we als de sodemieter naar Denpasar om daar net te laat aan te komen voor de gevonden vlucht. Ik voel hier iets van bad karma comming back voor al mijn gemiste vluchten... Gelukkig begrijpen ze bij Garuda ook wel dat wij hoogste priorteit hebben en ons wordt beloofd dat wij op de eerste de beste vlucht gezet worden. Ik heb echter wat minder vertrouwen in de Indonesische beloftes dus vraag ik naar de manager. Eeven voor de duidelijkheid, ik draag uiteraard mijn gekregen 't shirt. Ik hoop dat de beste man mij serieus neemt in deze dracht. Helaas blijkt de manager noch achter het kastje, noch achter de muur te zitten, bleek na enig van het kastje naar de muur gestuur. Meneer zat in het kantoortje achter de check inn. Vervolgens ben ik binnen een uur zo'n 30 keer over de bagageband van de check inn gestapt om te controleren of het allemaal een beetje wil vlotten. Moet je op Schiphol eens proberen. Als het eindelijk gelukt is om ons op een vlucht te krijgen, halen we alsnog de aansluiting niet. Garuda neemt volle verantwoordelijkheid, maar de eerst volgende beschikbare vlucht vanaf Jakarta richting kikkerland is vanaf 10 augustus. Juist. Dat duurt nog een dikke week, thanks to high season. Het drama is compleet. Daar sta ik met een groep van 26 man die bij de start en tijdens hun vakantie wel genoeg op een bordje hebben gekregen. Samen met het hoofdkantoor in Leiden, de agency's op Bali en Java werken we keihard om de best mogelijke oplossing te zoeken. Ondertussen wordt er wat lusteloos rondgehangd. De pubers zitten een potje te kaarten en reageren uiterst verbaasd op mijn vraag of het nog gaat... Zij hebben nergens last van.. de schattepetatjes!! Uiteindelijk vertrekken we zonder te weten hoe nu verder naar Jakarta.
In het busje richting het vliegtuig vraagt een van mijn petatjes of ik mij nog steeds zo 'don't worry, be happy' voel en of mijn lijflied van onze Guusje Meeuwis nog steeds van kracht is. Jazeker. En dus zingen we uit volle borst 'Het dondert en het bliksemt' gevolgd door 'En we gaan nog niet naar huis'. De stemming zit er weer in.
In jakarta blijkt dat de afdeling luchtvaart van Djoser het voor elkaar heeft gekregen in samenwerking met Lufthansa om onze mensen toch nog vanavond met een andere maatschappij terug te laten vliegen. Pffff... dat is echt een wondertje, want boek maar eens een groep van 26 man om met een groeps-ticket. Er is nog een kinkje in de kabel. Voor mij is het niet mogelijk vanavond naar huis te vliegen. Laat ik nou net gehoopt hebben op een exra weekje Bali....
-
05 Augustus 2010 - 07:34
Esmarij:
ooohhh, wat een verhaal weer zeg!
Lieverd, ik hoop zo voor je dat je nog even een paar dagen naar Bali kan!
en daar kan uitrusten.
Maar ik moest wel weer even hard op lachen! het dondert en het bliksemt bij Marliesje!
Dikke kus,
Esje -
05 Augustus 2010 - 07:35
Susanne:
Geniet lekker van je extra weekje vakantie!!!!
DIKKKKKKKE KUS -
05 Augustus 2010 - 07:52
Jacqueline:
Hoi Marlies,
Wat jammer nou dat je nog niet naar huis kan!!!!
Geniet er nog even van.
Groetjes,
Harry, Jacqueline, Analisa en Marissa -
05 Augustus 2010 - 08:02
Mariel:
ja hoor dat zou jouw weer niet moeten overkomen, achter alles aan rennen en ja, verdomd ze krijgt het nog voor elkaar om al die 26 man op het vliegtuig te zetten...maar nu heb je een paar daagjes voor jezelf heerlijk geniet ervan want voor je het weet zit je met de volgende groep schattepatatjes... -
05 Augustus 2010 - 09:29
Else:
Whahah, wat een verhaal weer...!!! Maar je hebt het wel weer voor elkaar marlies, proud of you!!!
Geniet van je laatste dagen in bali
love you xxxx -
05 Augustus 2010 - 13:12
Aukje:
Wat rot voor je dat je niet naar huis kan. Nu moet je nog verplicht ontspannen ook . Ennuhhhh, noem je dat een bad karma?????
(maar misschien komt het omdat ik blond ben en ben ik de enige die niet snapt wat er op je t-shirt staat, óf anderen durven het niet te vragen, dat kan ook):
Wat staat er dan op je T-shirt??????
x Aukje -
06 Augustus 2010 - 12:06
Leo:
Je belevenissen lezen wederom weer lekker weg, goeie zaak -
06 Augustus 2010 - 15:32
Femke:
en we gaan nog niet naar huis........
:)
enjoy zwembad, zon en strand nog even.
kus en ik ga je bijna zien
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
