Busje komt zo..
Door: Marlies
Blijf op de hoogte en volg marlies
08 Februari 2012 | Mexico, Mexico-stad
Het busvervoer in Mexico is uitstekend geregeld, iets dat ik persoonlijk nogal jammer vind. Ik zit liever in een kippenbus met een paar zakken rijst onder mijn kont. Nou kun je tweede klas kiezen, iets dat ik budgetgewijs liever zou doen, maar die worden vaker overvallen en bovendien worden de passagiers niet gefouilleerd en de tassen niet gecontroleerd. Met de honderdduizend waarschuwingen van familie, vrienden, collega's en compleet vreemden in mijn achterhoofd, houd ik mijn belofte echt voorzichtig te doen en plof ik neer in overdadige luxe. Kussentjes, dekentjes, tasje met snack, broodje en water, ruime stoel die vrijwel plat kan, t.v. schermpje voor m'n neus waarop een aantrekkelijke dame in een instructiefilmpje laat zien wat te doen in geval van nood.. Ik heb een hoop gereisd, maar weet nu even niet wat mij overkomt. Onwennig nestel ik mij in mijn stoel en probeer de film die vertoont wordt te volgen. Ik herken al best wat Spaanse woorden, maar weet die nog met geen mogelijkheid aan elkaar te rijgen tot een samenhangend verhaal.
Mijn voorkeur voor minder luxe wordt 'beloont' met een 'be carefull what you wish for'. De eerste klas bus is dit keer van een andere maatschappij, en komt na het volgende avontuur wat mij betreft op de blacklist. Na de eerste drie uur van onze 17 uur durende reis stopt de buschauffeur in de middle of nowhere. Dat dacht ik dus al. De bus die regelmatig van links naar rechts kantelt, doet dit niet vanwege een slecht wegdek, maar vanwege een technisch mankement. De chauffeur laat aan ons de keuze. Willen we wachten op een nieuwe bus, die komt vanaf ons vertrekpunt en er dus drie uur over gaat doen? Of rijden we naar Oaxaca? Dan zijn we wel zes uur verder in onze lange rit en staat er gelijk een bus op ons te wachten, maar moeten we wel verder met een bus met een of ander technisch mankement. Hallo! Is deze meneer niet helemaal bueno bij zijn cabeza?! Gaat meneer de chauffeur even lekker de verantwoordelijkheid bij ons neerleggen? Een beslissing laten nemen, over iets waar we alle 45 inzittenden totaal geen verstand van hebben. Nou, laat meneer maar alvast een bus bestellen, want ik blijf hier wel wachten. Ik heb immers belooft voorzichtig te doen en ik geloof niet dat een kantelende bus daar toe behoort. Meneer belt inderdaad en deelt ons dan mede dat er geen bus en chauffeur beschikbaar zijn. Over 12 uur wel. Twee Spaanse temperamentvolle dames staan gepassioneerd tegen de man te schreeuwen. Een meisje huilt tranen met tuiten en de overige 41 passagiers staan er beteuterd bij. Na deze mededeling ben ik de enige die wil wachten. En aangezien in je eentje in de middel of nowhere 12 uur lang op een bus wachten waarschijnlijk nog minder tot 'veilig' gerekend kan worden, stap ik met samengeknepen billen in en val wonder boven wonder in een onrustige slaap, waar ik gelukkig ongedeerd uit ontwaak als we veilig Oaxaca binnenrijden.
Het gebruik maken van het toilet in de bus dient zoveel mogelijk voorkomen te worden. Vlak voor het einde van de 20 uur durende rit, als iedereen al compleet naast de pot heeft gepist en de hele bus stinkt, omdat iemand even lekker een potje heeft zitten schijten, moet ik zo nodig plassen dat er niks anders opzit. Omdat ik geen moment langer in het hokje wil verblijven dan strikt noodzakelijk, doe ik de deur niet op slot. Scheelt toch weer twee seconden.. Ik hang aan de deur om ongenode gasten buiten te houden en bewaar zo tevens mijn evenwicht. De bus rijdt over een bochtige weg door de bergen en ik ben onder de indruk van mijn vermogen in het gat te mikken zonder te knoeien. Net op het moment dat ik klaar ben, dat dan gelukkig weer wel, maakt de bus een scherpe bocht en word ik met mijn broek nog op de enkels de bus terug ingeslingerd. Het scheelt dat de bus nu bijna leeg is, maar ik weet met mijn schaterlach toch nog net even de aandachtig op mijn witte billen te vestigen.
Mijn voorkeur voor minder luxe wordt 'beloont' met een 'be carefull what you wish for'. De eerste klas bus is dit keer van een andere maatschappij, en komt na het volgende avontuur wat mij betreft op de blacklist. Na de eerste drie uur van onze 17 uur durende reis stopt de buschauffeur in de middle of nowhere. Dat dacht ik dus al. De bus die regelmatig van links naar rechts kantelt, doet dit niet vanwege een slecht wegdek, maar vanwege een technisch mankement. De chauffeur laat aan ons de keuze. Willen we wachten op een nieuwe bus, die komt vanaf ons vertrekpunt en er dus drie uur over gaat doen? Of rijden we naar Oaxaca? Dan zijn we wel zes uur verder in onze lange rit en staat er gelijk een bus op ons te wachten, maar moeten we wel verder met een bus met een of ander technisch mankement. Hallo! Is deze meneer niet helemaal bueno bij zijn cabeza?! Gaat meneer de chauffeur even lekker de verantwoordelijkheid bij ons neerleggen? Een beslissing laten nemen, over iets waar we alle 45 inzittenden totaal geen verstand van hebben. Nou, laat meneer maar alvast een bus bestellen, want ik blijf hier wel wachten. Ik heb immers belooft voorzichtig te doen en ik geloof niet dat een kantelende bus daar toe behoort. Meneer belt inderdaad en deelt ons dan mede dat er geen bus en chauffeur beschikbaar zijn. Over 12 uur wel. Twee Spaanse temperamentvolle dames staan gepassioneerd tegen de man te schreeuwen. Een meisje huilt tranen met tuiten en de overige 41 passagiers staan er beteuterd bij. Na deze mededeling ben ik de enige die wil wachten. En aangezien in je eentje in de middel of nowhere 12 uur lang op een bus wachten waarschijnlijk nog minder tot 'veilig' gerekend kan worden, stap ik met samengeknepen billen in en val wonder boven wonder in een onrustige slaap, waar ik gelukkig ongedeerd uit ontwaak als we veilig Oaxaca binnenrijden.
Het gebruik maken van het toilet in de bus dient zoveel mogelijk voorkomen te worden. Vlak voor het einde van de 20 uur durende rit, als iedereen al compleet naast de pot heeft gepist en de hele bus stinkt, omdat iemand even lekker een potje heeft zitten schijten, moet ik zo nodig plassen dat er niks anders opzit. Omdat ik geen moment langer in het hokje wil verblijven dan strikt noodzakelijk, doe ik de deur niet op slot. Scheelt toch weer twee seconden.. Ik hang aan de deur om ongenode gasten buiten te houden en bewaar zo tevens mijn evenwicht. De bus rijdt over een bochtige weg door de bergen en ik ben onder de indruk van mijn vermogen in het gat te mikken zonder te knoeien. Net op het moment dat ik klaar ben, dat dan gelukkig weer wel, maakt de bus een scherpe bocht en word ik met mijn broek nog op de enkels de bus terug ingeslingerd. Het scheelt dat de bus nu bijna leeg is, maar ik weet met mijn schaterlach toch nog net even de aandachtig op mijn witte billen te vestigen.
-
08 Februari 2012 - 20:01
Sonja:
Daar was ik graag bij geweest!!!! :0 Veel plezier in Mexico stad. Ben benieuwd hoe je dat vindt. XX -
09 Februari 2012 - 07:01
Anka:
Zo aan het begin van de werkdag heb ik nu al heerlijk gelachen... bedankt! Net of je hier toch nog een beetje bent. Have fun! -
09 Februari 2012 - 08:55
Aukje:
ha ha ha ha, dat had ik willen meemaken!!!!!
Nou, in ieder geval goed aangekomen in Mexico-Stad! Ben benieuwd naar je verhalen daarover!
Geniet ervan en ben blij dat je naar alle waarschuwingen hebt geluisterd....;-)
xxx Aukje -
09 Februari 2012 - 18:32
Mariel:
je maakt weer wat mee wel leuk voor die mexicanen blanke billen,....ja, je bent weer lekker bezig aldaar, geniet blijf je volgen...
-
10 Februari 2012 - 18:44
Demelza:
Laat me je billen zien!!!!!!
Marlies, je bent een geweldige schrijfster, heerlijk.
Geniet van je bus tripjes!
Veel liefs -
11 Februari 2012 - 12:52
Sanne:
Hahaha, geweldig!
Enne.... waar blijven de foto's van dit avontuur? (en dan vooral op die ene van die blote witte billen in de bus natuurlijk :-)
Zus, ik mis je en kijk uit naar een skypedate!!!
Love you xxxx -
13 Februari 2012 - 07:13
Jeroen (Sevenum):
He die Marlies....hoorde via Kim dat je weer "de baan" op bent! Veul plezier in Mexico!! Ik heb m'n reisgedrag even op een lager pitje gezet...een nieuwe hobby gekregen: ze heet Lieke en is inmiddels bijna 3 maanden jong :-) -
13 Februari 2012 - 19:52
Fam. Beernink:
He nichtje, ik moet nog weleens aan je denken als ik me weer buig over de groepsplannen, rekendoelen, kanjerlessen enz. enz. Wat heerlijk om je verhalen weer te lezen! een collega van mij vroeg zich al af wat ik toch nog op school doe, terwijl ik zo'n reislustige familie heb....... Tja...... ieder zo zijn ding he? Leuk verhaal trouwens van die hond. Had niet gedacht dat jij zo'n hondenhater was. Valt me wel een beetje tegen. Maar je kent Senna (van fam. Visser) en onze Banjer natuurlijk ook niet goed. Dat zijn zulke (b)engeltjes!
Het ga je goed en geniet lekker!
Dorien, Carlijn, Suzanne, Eric, Jeanet en dan toch ook maar een knuffeltje van Banjer -
15 Februari 2012 - 18:27
Linda:
ik lig helemaal dubbel!!!
-
23 Februari 2012 - 23:50
Lida:
Hola Marlies, ja ik heb ook een blaiwe maandag bij mij op school een Spaanse cursus gedaan. Ik vind het zo leuk om je verslagen te lezen. Ik heb nu voorjaarsvakantie, ja een week lang. Ben wel een beetje jaloers op wat je allemaal doet. Krijg je nog kans om je massagekunsten te vertonen :) ? Waarschijnlijk heb jet het nu nog niet nodig, maar ik merk wel dat je eigenlijk wel een beetje moet oefenen. Mijn buurvrouw zorgt altijd voor mij kat en als "beloning" vindt zij mijn massages wel heel lekker. Grappig hè. Hé meis, ik blijf je wel volgen en reageer wel. Geniet van al de ervaringen die je op doet. Ik ga volgende week maar 'gewoon' even naar Turkije en ga de hamam eens proberen.
liefs, Lida
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
